به آنها اتصالات بدون درز هم گفته می‌شود، از لوله‌های فولادی بدون درز ساخته می‌شوند. این نوع اتصالات به دلیل عدم وجود درز جوش، به مقاومت و استحکام بالاتری در مقایسه با اتصالات درزدار معروف هستند. در فرآیند تولید، لوله‌های فولادی ابتدا تحت فشار بالا قرار می‌گیرند تا به شکل مورد نظر درآمده و سپس به اندازه‌های مختلف برش داده می‌شوند. این نوع اتصالات معمولاً در شرایطی که نیاز به مقاومت بالا در برابر فشار و خوردگی وجود دارد، استفاده می‌شوند.
تفاوت مانیسمان با اتصالات در ز
اتصالات در ز (درزدار) معمولاً از لوله‌هایی ساخته می‌شوند که در طول تولید آنها، درز جوش ایجاد می‌شود. در این فرآیند، لوله‌ها درز می‌خورند و سپس با استفاده از روش‌های مختلف جوشکاری، درزها بسته می‌شوند. این نوع اتصالات به طور معمول ارزان‌تر و سریع‌تر تولید می‌شوند، اما به دلیل وجود درز جوش، ممکن است مقاومت کمتری در برابر فشار و خوردگی داشته باشند.
در مقایسه با مانیسمان، اتصالات در ز ممکن است در برابر فشارهای بالا و شرایط محیطی سخت‌تر دچار مشکل شوند. بنابراین، برای کاربردهایی که نیاز به مقاومت و استحکام بالا دارند، معمولاً از مانیسمان استفاده می‌شود.
نتیجه گیری
در نهایت، انتخاب بین مانیسمان و اتصالات در ز بستگی به نیازهای خاص پروژه و شرایط کاری دارد. اگر به دنبال مقاومت و استحکام بالا در برابر فشار و خوردگی هستید، مانیسمان گزینه بهتری خواهند بود. اما برای کاربردهای معمولی‌تر که هزینه و سرعت تولید اهمیت بیشتری دارند، اتصالات در ز می‌توانند انتخاب مناسبی باشند.
مزایا :
- قیمت مناسب‌تر: اتصالات درزدار به دلیل فرآیند تولید ساده‌تر و سریع‌تر، هزینه کمتری نسبت به مانیسمان دارند.
- تولید سریع‌تر: به دلیل فرآیند ساده‌تر جوشکاری و شکل‌دهی، تولید اتصالات درزدار سریع‌تر و با حجم بیشتری صورت می‌گیرد.
- وزن کمتر: این اتصالات نسبت به مانیسمان سبک‌تر هستند که در برخی پروژه‌ها مزیت محسوب می‌شود.
معایب :
- مقاومت کمتر: به دلیل وجود درز جوش، این اتصالات مقاومت کمتری در برابر فشار و شرایط محیطی سخت دارند.
- احتمال نشتی بیشتر: درز جوش می‌تواند نقطه ضعف اتصالات باشد و در شرایطی که فشار یا خوردگی بالا است، احتمال نشتی افزایش می‌یابد.
- طول عمر کوتاه‌تر: به دلیل آسیب‌پذیری درز جوش، اتصالات درزدار معمولاً طول عمر کمتری نسبت به مانیسمان دارند.
نتیجه‌گیری نهایی :
انتخاب بین این دو بستگی به نوع پروژه و الزامات فنی آن دارد. برای پروژه‌هایی که نیاز به مقاومت و دوام بالا دارند، مانیسمان انتخاب مناسبی هستند. اما اگر هزینه و زمان تولید از اهمیت بیشتری برخوردار است و فشار کاری خیلی زیاد نیست، اتصالات درزدار می‌توانند گزینه مناسبی باشند.